Pass Route van de hertogen van Bourgondië
Bewaar uw ticket om een site op de Route des Ducs de Bourgogne te bezoeken!
U kunt het aanbieden op een andere site van de Route van de Hertogen van Bourgondië en zo profiteren van een verlaagd tarief.
(Behalve Maulnes)
De hertogen van Bourgondië
De vier hertogen van Valois behoorden aan het einde van de middeleeuwen tot de machtigste prinsen in het Westen. Veroveringen en huwelijksallianties plaatsten hen aan het hoofd van uitgestrekte en rijke landgoederen in Vlaanderen en Nederland. Ze werden echte concurrenten van de koning van Frankrijk toen deze tegen de Engelsen vocht... Deze grote politieke constructie bracht een zeer fascinerend cultureel en artistiek centrum voort. Veel luxe omringde memorabele feesten. Ze vermenigvuldigden ook de bouw van woningen en religieuze stichtingen om hun macht te symboliseren.
Filips de Stoute (1364-1404)
Hij was de eerste van de vier hertogen van Valois. Hij trouwde in 1369 met Margaretha van Vlaanderen, waarmee hij een huwelijkspolitiek inluidde die de uitbreiding van het hertogdom mogelijk maakte. Met het huwelijk van zijn kinderen sloot hij vele allianties, vooral in Beieren. Vanaf de Vrede van Doornik (1385) met de Vlaamse steden waakte hij over de belangen van de draperende steden. In zijn hertogdom hervormde hij het parlement, de Rekenkamer en de Staten-Generaal, die hij vaak in Beaune bekleedde. Maar hij worstelde om zijn budget in evenwicht te houden en hij schonk lege dozen aan zijn zoon, Jean Sans Peur.
Jan zonder Vrees (1404-1419)
Zeer demagoog, Jean Sans Peur had ook een voorliefde voor goed administratief beheer en hervormingen. De opbouw van zijn staat vorderde zeker. Hij annexeerde verschillende steden, waaronder Besançon, Tonnerre en ook Picardië. In 1407, uit angst dat hij te veel macht zou krijgen aan het hof, liet hij de hertog van Orléans vermoorden. De laatste werd vervangen door Bernard VII van Armagnac. Het was het begin van de grote rivaliteit tussen de Bourgondiërs en de Armagnacs, en daarbuiten, tussen degenen die voor Engeland waren en degenen die voor Frankrijk waren. Handlangers van Armagnac vermoordden op hun beurt Jean Sans Peur in 1419.
Filips de Goede (1419-1467)
Na de dood van zijn vader besloot hij de alliantie met de Engelsen te behouden. Territoriaal breidde hij zijn bezittingen verder uit met onder meer de graafschappen Namen, Henegouwen, Holland, Zeeland… Hij werd de machtigste en rijkste prins van het christendom. Bourgondië was op het hoogtepunt van zijn macht. Hij was ook de man die Jeanne d'Arc in 1430 aan de Engelsen uitleverde. Als groot kunstliefhebber omringde hij zich met de grootste schilders (Van Eyck, Van der Weyden...) en beeldhouwers (Jean de la Huerta...).
Karel de Stoute (1467-1477)
Zijn eerste zorg was een permanent leger van huurlingen te hebben om uiteindelijk de linkeroever van de Rijn te veroveren. Hij kocht de Elzas en het land van Brisgau. Hij beschouwde zichzelf als soeverein door goddelijk recht en hield nooit op de koning van Frankrijk uit te dagen. Maar hij begon mislukkingen te verzamelen. In 1477 viel hij Lotharingen binnen en belegerde Nancy. Daar vond hij de dood. Op deze datum annexeerde Lodewijk XI, koning van Frankrijk, het Franse deel van het hertogdom Bourgondië bij het koninklijk domein. De rest werd gehouden door Marie de Bourgogne, dochter van Karel de Stoute en vrouw van Maximiliaan van Habsburg. Zijn kleinzoon, Charles Quint, hervatte de strijd tegen de koning van Frankrijk, maar deed afstand van Bourgondië door de Vrede van Kamerijk (1529) en vervolgens het Verdrag van Crépy (1544).